Pipini - moto

moto    η τρελλη βενζινη & 5 αδελφες   Γαία   s.o.s!

   Στις 9 Δεκεμβρίου 1921, ένας νεαρός μηχανικός ονόματι Τόμας Μίντγκλεϊ τζούνιορ ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια της General Motors στο Ντέιτον του Οχάιο, ανέφερε στο αφεντικό του Τσαρλς Κέτερινγκ μια ανακάλυψή του: με τον τετρααιθυλικό μόλυβδο θα μπορούσαν να ελέγξουν την προανάφλεξη του μείγματος βενζίνης στις μηχανές (antiknocking).
Ηταν βασικό πρόβλημα το ότι σε υψηλής συμπίεσης μηχανές το καύσιμο είχε την τάση να εκρήγνυται αντί να καίγεται, με αποτέλεσμα να κάνει θόρυβο («χτυπάει πυράκια»), η ισχύς να μειώνεται δραματικά και τελικά η μηχανή να καταστρέφεται.
   Ο τετρααιθυλικός μόλυβδος είχε ανακαλυφθεί από γερμανό χημικό το 1854 αλλά δεν είχε χρησιμοποιηθεί εμπορικά με το σκεπτικό ότι επρόκειτο για «θανατηφόρα ουσία». Αν και ήδη από το 1917 οι ερευνητές της εταιρείας είχαν πειραματιστεί με την αιθυλική αλκοόλη (οινόπνευμα), καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ήταν καλό πρόσθετο στη βενζίνη ως antiknocking, και το 1918 σε δημοσίευση στην «Αμερικανική Επιστημονική Επιθεώρηση» αναφερόταν πως «είναι τεκμηριωμένο ότι μπορεί να αναμειχθεί αλκοόλ με βενζίνη για την
παραγωγή ενός αποτελεσματικού καυσίμου». Ο Κέτερινγκ διάλεξε τον μόλυβδο (η στρατηγική του μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υψηλής περιεκτικότητας σε οκτάνια εναλλακτικά καύσιμα για οχήματα).
Οταν ξεσηκώθηκε σάλος την περίοδο 1923-24 όσον αφορά τους κινδύνους που εγκυμονούσε για την ανθρώπινη υγεία, ο Κέτερινγκ είπε στην κυβέρνηση, στους επιστήμονες και στα ΜΜΕ ότι «βάσει των επιστημονικών δεδομένων ο τετρααιθυλικός μόλυβδος είναι το μόνη διαθέσιμο υλικό που μπορεί να φέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα "antiknock", τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομία και ακόμη, αν υπάρχουν αμφιβολίες, αυτές δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη μη χρήση του».
Αν χρησιμοποιούσαν αλκοόλ ως πρόσθετο θα έχαναν εκτός των άλλων τον έλεγχο της αγοράς, μιας και άλλες χώρες θα μπορούσαν να δραστηριοποιηθούν εύκολα στην παραγωγή αναλόγου καυσίμου (ήδη είχαν κάνει σχετικά πειράματα).
Στα μέσα της δεκαετίας του '30 η κοινοπραξία Ethyl Corporation (των General Motors, DuPont και Standar Oil of New Jersey), λίγα χρόνια μετά την έναρξη της παραγωγής βενζίνης με μόλυβδο, είχε καταφέρει το 90% της παραγόμενης βενζίνης να περιέχει μόλυβδο.
Από νωρίς, εργάτες από τα τρία εργοστάσια παραγωγής είχαν προβλήματα υγείας. Μάλιστα 15 από αυτούς πέθαναν ενώ άλλα 300 άτομα εκδήλωσαν συμπτώματα ψυχονευρωτικών ασθενειών (νόμιζαν ότι περπατούσαν έντομα στα χέρια τους). Οι εργάτες αποκάλεσαν τη βενζίνη με μόλυβδο «looney gas» («τρελή βενζίνη») και τον χώρο όπου αυτή παρασκευαζόταν «the house of butterflies». Οι υπεύθυνοι της εταιρείας είχαν αποδώσει τους θανάτους, εμμεσους ή αμεσους, σε λάθη χειρισμού από τους εργάτες κατά τη διαδικασία παραγωγής. Ακόμη και ο ίδιος ο Μίντγκλεϊ όμως είχε προβλήματα υγείας λόγω του μολύβδου ήδη από το 1922! Οταν αργότερα σε δικαστική έρευνα κατέθεσαν οι μηχανικοί της DuPont παραδέχθηκαν ότι υπήρχε απευθείας έκθεση των εργατών στις εκπομπές μόλυβδου κατά την παραγωγή του καυσίμου λόγω εσφαλμένου σχεδιασμού στον χώρο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν οι αρχικές επιπτώσεις.
Το 1925 η δρ Χάριετ Χάρντι, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, είχε δηλώσει προειδοποιώντας για τους κινδύνους: «Θέλω να κάνω έκκληση στους χημικούς να βρουν κάποιο υποκατάστατο του μολύβδου.
Σίγουρα μπορεί να βρεθεί κάτι άλλο που θα κάνει την ίδια δουλειά». Ιδια ήταν και η θέση του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Γέιλ Γιάντελ Χέντερσον.
Οι εταιρείες δηλητηρίασαν τον πλανήτη δίχως καμία σοβαρή ανοικτή συζήτηση με επιστήμονες για το πώς θα μπορούσαν να δράσουν διαφορετικά. Μάλιστα, όταν η Ethyl Corporation υποχρεώθηκε, το 1972, να μειώσει σταδιακά τη βενζίνη με μόλυβδο, η κοινοπραξία άρχισε να πουλάει ως φυτοφάρμακα προϊόντα με βάση τη βενζίνη από μόλυβδο. Εντεκα χρόνια μετά, το 1983, η Υπηρεσία για την Προστασία του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ απαγόρευσε την κυκλοφορία τους διότι προκαλούσαν καρκίνο σε πολλά είδη ζώων, κατέστρεφαν τα σπερματοκύτταρα και εμπόδιζαν την αναπαραγωγή με πολλούς άλλους τρόπους.
Το 1995 η Ethyl Corporation άρχισε να διαφημίζει ένα νέο πρόσθετο βενζίνης, το ΜΜΤ, ουσία που περιέχει τοξικό μαγγάνιο και η οποία ενοχοποιείται για προβλήματα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στους πνεύμονες.
Η Ethyl Corporation ισχυρίζεται ότι το ΜΜΤ είναι ακίνδυνη. Το ίδιο άλλωστε ισχυρίζεται ως σήμερα και για τον τετρααιθυλιούχο μόλυβδο.

	Στις 9 Δεκεμβρίου 1921, ένας νεαρός μηχανικός ονόματι Τόμας Μίντγκλεϊ τζούνιορ ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια της General Motors στο Ντέιτον του Οχάιο, ανέφερε στο αφεντικό του Τσαρλς Κέτερινγκ μια ανακάλυψή του: με τον τετρααιθυλικό μόλυβδο θα μπορούσαν να ελέγξουν την προανάφλεξη του μείγματος βενζίνης στις μηχανές (antiknocking). Ηταν βασικό πρόβλημα το ότι σε υψηλής συμπίεσης μηχανές το καύσιμο είχε την τάση να εκρήγνυται αντί να καίγεται, με αποτέλεσμα να κάνει θόρυβο («χτυπάει πυράκια»), η ισχύς να μειώνεται δραματικά και τελικά η μηχανή να καταστρέφεται. Ο τετρααιθυλικός μόλυβδος είχε ανακαλυφθεί από γερμανό χημικό το 1854 αλλά δεν είχε χρησιμοποιηθεί εμπορικά με το σκεπτικό ότι επρόκειτο για «θανατηφόρα ουσία». Αν και ήδη από το 1917 οι ερευνητές της εταιρείας είχαν πειραματιστεί με την αιθυλική αλκοόλη (οινόπνευμα), καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ήταν καλό πρόσθετο στη βενζίνη ως antiknocking, και το 1918 σε δημοσίευση στην «Αμερικανική Επιστημονική Επιθεώρηση» αναφερόταν πως «είναι τεκμηριωμένο ότι μπορεί να αναμειχθεί αλκοόλ με βενζίνη για την παραγωγή ενός αποτελεσματικού καυσίμου». Ο Κέτερινγκ διάλεξε τον μόλυβδο (η στρατηγική του μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υψηλής περιεκτικότητας σε οκτάνια εναλλακτικά καύσιμα για οχήματα). Οταν ξεσηκώθηκε σάλος την περίοδο 1923-24 όσον αφορά τους κινδύνους που εγκυμονούσε για την ανθρώπινη υγεία, ο Κέτερινγκ είπε στην κυβέρνηση, στους επιστήμονες και στα ΜΜΕ ότι «βάσει των επιστημονικών δεδομένων ο τετρααιθυλικός μόλυβδος είναι το μόνη διαθέσιμο υλικό που μπορεί να φέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα "antiknock", τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομία και ακόμη, αν υπάρχουν αμφιβολίες, αυτές δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη μη χρήση του». Αν χρησιμοποιούσαν αλκοόλ ως πρόσθετο θα έχαναν εκτός των άλλων τον έλεγχο της αγοράς, μιας και άλλες χώρες θα μπορούσαν να δραστηριοποιηθούν εύκολα στην παραγωγή αναλόγου καυσίμου (ήδη είχαν κάνει σχετικά πειράματα). Στα μέσα της δεκαετίας του '30 η κοινοπραξία Ethyl Corporation (των General Motors, DuPont και Standar Oil of New Jersey), λίγα χρόνια μετά την έναρξη της παραγωγής βενζίνης με μόλυβδο, είχε καταφέρει το 90% της παραγόμενης βενζίνης να περιέχει μόλυβδο. Από νωρίς, εργάτες από τα τρία εργοστάσια παραγωγής είχαν προβλήματα υγείας. Μάλιστα 15 από αυτούς πέθαναν ενώ άλλα 300 άτομα εκδήλωσαν συμπτώματα ψυχονευρωτικών ασθενειών (νόμιζαν ότι περπατούσαν έντομα στα χέρια τους). Οι εργάτες αποκάλεσαν τη βενζίνη με μόλυβδο «looney gas» («τρελή βενζίνη») και τον χώρο όπου αυτή παρασκευαζόταν «the house of butterflies». Οι υπεύθυνοι της εταιρείας είχαν αποδώσει τους θανάτους, εμμεσους ή αμεσους, σε λάθη χειρισμού από τους εργάτες κατά τη διαδικασία παραγωγής. Ακόμη και ο ίδιος ο Μίντγκλεϊ όμως είχε προβλήματα υγείας λόγω του μολύβδου ήδη από το 1922! Οταν αργότερα σε δικαστική έρευνα κατέθεσαν οι μηχανικοί της DuPont παραδέχθηκαν ότι υπήρχε απευθείας έκθεση των εργατών στις εκπομπές μόλυβδου κατά την παραγωγή του καυσίμου λόγω εσφαλμένου σχεδιασμού στον χώρο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν οι αρχικές επιπτώσεις. Το 1925 η δρ Χάριετ Χάρντι, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, είχε δηλώσει προειδοποιώντας για τους κινδύνους: «Θέλω να κάνω έκκληση στους χημικούς να βρουν κάποιο υποκατάστατο του μολύβδου. Σίγουρα μπορεί να βρεθεί κάτι άλλο που θα κάνει την ίδια δουλειά». Ιδια ήταν και η θέση του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Γέιλ Γιάντελ Χέντερσον. Οι εταιρείες δηλητηρίασαν τον πλανήτη δίχως καμία σοβαρή ανοικτή συζήτηση με επιστήμονες για το πώς θα μπορούσαν να δράσουν διαφορετικά. Μάλιστα, όταν η Ethyl Corporation υποχρεώθηκε, το 1972, να μειώσει σταδιακά τη βενζίνη με μόλυβδο, η κοινοπραξία άρχισε να πουλάει ως φυτοφάρμακα προϊόντα με βάση τη βενζίνη από μόλυβδο. Εντεκα χρόνια μετά, το 1983, η Υπηρεσία για την Προστασία του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ απαγόρευσε την κυκλοφορία τους διότι προκαλούσαν καρκίνο σε πολλά είδη ζώων, κατέστρεφαν τα σπερματοκύτταρα και εμπόδιζαν την αναπαραγωγή με πολλούς άλλους τρόπους. Το 1995 η Ethyl Corporation άρχισε να διαφημίζει ένα νέο πρόσθετο βενζίνης, το ΜΜΤ, ουσία που περιέχει τοξικό μαγγάνιο και η οποία ενοχοποιείται για προβλήματα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στους πνεύμονες. Η Ethyl Corporation ισχυρίζεται ότι το ΜΜΤ είναι ακίνδυνη. Το ίδιο άλλωστε ισχυρίζεται ως σήμερα και για τον τετρααιθυλιούχο μόλυβδο.

πηγη