|
14.
Καμπότζη, 1955-73: Ο πρίγκιπας Σιχανούκ δεν ήθελε τις πελατειακές σχέσεις
με τις ΗΠΑ.Ύστερα από χρόνων εχθρικής συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανόμενης
της περίφημης μυστικής εντολής Νίξον - Κίσιγκερ για βομβαρδισμό-χαλί ('69-'70),
χωρίς να έχει κηρυχθεί πόλεμος, η Ουάσιγκτον ανατρέπει τον Σιχανούκ. Ανοίγει
ο δρόμος για τους αντάρτες Χμερ (που χρηματοδοτούσε και η CΙΑ) να καταλάβουν
την εξουσία. Ειρωνεία; Οι ΗΠΑ στήριξαν και διπλωματικά το αιμοβόρο καθεστώς
Πολ Ποτ.
15. Κούβα, 1959 - σήμερα: Ο Φιντέλ Κάστρο καταλαμβάνει την εξουσία την Πρωτοχρονιά του 1959. Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, στη συνεδρίαση της 10ης Μαρτίου, εξετάζει το ενδεχόμενο να αναλάβει άλλη κυβέρνηση την εξουσία στην Αβάνα. Τα 40 χρόνια που ακολούθησαν, η Ουάσιγκτον προσπάθησε με κάθε μέσο τρομοκρατικές επιθέσεις, βομβαρδισμούς, στρατιωτική εισβολή, οικονομικά αντίποινα, απομόνωση, δολοφονίες να πετύχει τον στόχο της. Το πιο λυπηρό είναι ότι ο κόσμος ποτέ δεν θα μάθει τι είδους κοινωνία θα κατόρθωνε να διαμορφωθεί στην Κούβα, αν οι ΗΠΑ είχαν αφήσει τον Κάστρο ανενόχλητο. 16. Κονγκό/Ζαΐρ, 1960-65: Τον Ιούνιο του 1960 ο Πατρίς Λουμούμπα έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός, μετά την ανεξαρτησία από το Βέλγιο. Η αποικιοκρατική δύναμη όμως κατακράτησε τον μεγάλο ορυκτό πλούτο της επαρχίας Κατάγκα. (Οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή είχαν και μέλη της κυβέρνησης Αϊζενχάουερ). Στον λόγο της ανεξαρτησίας όμως ο Λουμούμπα υποσχέθηκε να μοιράσει στον λαό τον πλούτο του Κονγκό. Ο κακομοίρης απήγγειλε μόνος την καταδίκη του. Ένδεκα μέρες αργότερα, η Κατάγκα αποσχίσθηκε. Τον Ιανουάριο του 1961 ο Λουμούμπα δολοφονήθηκε σύμφωνα με την επιθυμία του Αϊζενχάουερ. Ακολούθησαν χρόνια χάους, αναρχίας ώσπου η CΙΑ να προωθήσει στην εξουσία τον Μομπούτου Σέσε Σεκό που έμελλε να κυβερνήσει τη χώρα επί 30 χρόνια. Ο πλούτος δεν πέρασε ποτέ στον λαό, αλλά στα θησαυροφυλάκια του Μομπούτου. 17. Βραζιλία, 1961-64: Ο πρόεδρος Ζοάο Γκούλαρτ υπέπεσε στο συνηθισμένο θανάσιμο λάθος. Διακήρυξε ανεξαρτησία στην εξωτερική πολιτική, αντιτάχθηκε στις οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Κούβας και θέλησε να έχει διπλωματικές σχέσεις με σοσιαλιστικές χώρες. Πέρασε νόμο που περιόριζε τα οικονομικά οφέλη στις πολυεθνικές και εθνικοποίησε την ΙΤΤ. Ο άνθρωπος δεν ήταν αριστερός, αλλά πιστός καθολικός. Ήταν γαιοκτήμονας, χωρίς να ενδιαφέρεται να αυξήσει την περιουσία του. Το πραξικόπημα που τον ανέτρεψε έγινε υπό την καθοδήγηση του Αμερικανού υπουργού Δικαιοσύνης Ρόμπερτ Κέννεντυ. Η υποκριτική ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: «Λυπούμαστε για την ανατροπή της Δημοκρατίας στη Βραζιλία, αλλά η χώρα σώθηκε από τον κομμουνισμό...». 18. Δομινικανή Δημοκρατία, 1963-66: Τον Φεβρουάριο του 1963 ο Χουάν Μπος αναλαμβάνει ως ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος από το 1924. Κάνει όμως τα γνωστά λάθη: Αναδασμό της γης, ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, επιτρέπει τη λειτουργία στο Κ.Κ. Τον Σεπτέμβριο επεμβαίνει ο στρατός. Δεκαεννιά μήνες αργότερα ξεσπά εξέγερση με κύριο αίτημα την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την επιστροφή του εξόριστου Μπος. Οι ΗΠΑ στέλνουν 23.000 στρατιώτες για την καταστολή της. 19. Χιλή, 1964-73: Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε ήταν το χειρότερο σενάριο για τους ιμπεριαλιστές της Ουάσιγκτον. Ένας μαρξιστής στην εξουσία, και μάλιστα εκλεγμένος. Ο αντικομμουνιστικός πύργος που επί τόσα χρόνια οικοδομούσαν έτριξε συνθέμελα. Ό,τι δεν κατόρθωσε να πετύχει το 1964 λόγω των αφόρητων παρεμβάσεων, ο Αλιέντε το πέτυχε το 1970 παρά την απέλπιδα προσπάθεια των ανθρώπων της CΙΑ. Ο συνασπισμός όμως με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έφερε την ανατροπή με τη συνεργασία του περιβόητου στρατηγού Πινοτσέτ, τον Σεπτέμβριο του 1973. 20. Ελλάδα, 1965-74: Το πραξικόπημα έγινε τον Απρίλιο του 1967, δύο μέρες πριν από την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας που θα κατέληγε με την επιστροφή στην εξουσία του παλαίμαχου φιλελεύθερου Γεωργίου Παπανδρέου που είχε ανατραπεί από το ανακτορικό πραξικόπημα του Ιουλίου 1965. 21. Ανατολικό Τιμόρ, 1975 - σήμερα. Το 1975 τα στρατεύματα του Σουχάρτο εισβάλλουν στο Ανατολικό Τιμόρ, την επομένη της αποχώρησης από την Ινδονησία του προέδρου Φορντ με τον υπουργό Εξωτερικών Χένρι Κίσιγκερ. Είχαν επιτρέψει στον Σουχάρτο να χρησιμοποιήσει κατά την εισβολή τα όπλα της αμερικανικής βοήθειας, και ήταν από τους πολυτιμότερους συμμάχους των ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Ασία. Η Διεθνής Αμνηστία υπολογίζει ότι έως το 1989 τα ινδονησιακά στρατεύματα είχαν εξολοθρεύσει 200.000 ανθρώπους από τον πληθυσμό των 600.000 του νησιού. 22. Νικαράγουα, 1978-89: Όταν οι αντάρτες Σαντινίστας ανέτρεψαν το δικτατορικό καθεστώς του Σομόζα το 1978, ήταν φανερό πως η Ουάσιγκτον θα αντιμετώπιζε προβλήματα τύπου Κούβας. Επί προεδρίας Κάρτερ τα μέτρα εναντίον του επαναστατικού καθεστώτος ήταν διπλωματικά και οικονομικά. Επί Ρήγκαν όμως επιλέχτηκε η βία και επί οκτώ χρόνια ο λαός της Νικαράγουας υπέστη τα δεινά από τους Κόντρας, τον στρατό που δημιούργησε η CΙΑ από τα υπολείμματα της εθνοφρουράς του Σομόζα. 23. Λιβύη, 1981-89: Ο Λίβυος ηγέτης Μοαμάρ Καντάφι ήταν το μεγάλο αγκάθι που υποκινούσε την αντίσταση στις πελατειακές σχέσεις των αραβικών κρατών με τις ΗΠΑ. Επρεπε να τιμωρηθεί. Αμερικανικά μαχητικά κατέρριψαν δύο λιβυκά που τα είχαν ανασχέσει επειδή παραβίασαν τον λιβυκό εναέριο χώρο. Ακολούθησε αεροπορικός βομβαρδισμός, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 40 Λίβυοι πολίτες και η κόρη του Καντάφι. Έγιναν προσπάθειες να δολοφονήσουν τον Λίβυο ηγέτη, απόπειρες ανατροπής του και τέλος μια ενορχηστρωμένη δυσφημιστική εκστρατεία που ήθελε τις λιβυκές μυστικές υπηρεσίες πίσω από την ανατίναξη του τζάμπο της Παναμέρικαν πάνω από το Λόκερμπι. 24. Γρενάντα, 1989: Αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις αποβιβάζονται επειδή στο νησί Κουβανοί τεχνικοί επέβλεπαν την κατασκευή αεροδρομίου. 25. Παναμάς, 1989: Ο Μανουέλ Νοριέγκα ήταν πληροφοριοδότης και σύμμαχος των ΗΠΑ. Τελευταία όμως γινόταν απείθαρχος. Ο πρόεδρος Μπους (πατήρ) ήθελε να δώσει ένα καθαρό μήνυμα στη γειτονική Νικαράγουα, ότι στις εκλογές που έρχονται δεν είναι σωστό να επαναφέρουν τους Σαντινίστας στην εξουσία. Και να πείσει το Κογκρέσο πως ο στρατός πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμος για μικρής κλίμακας επιχειρήσεις. Έστειλε λοιπόν τον αμερικανικό στρατό να συλλάβει τον Νοριέγκα, με την κατηγορία της λαθρεμπορίας ναρκωτικών. Είκοσι τρεις Αμερικανοί στρατιώτες νεκροί, 324 τραυματίες. Δημοσιογράφος: «’ξιζε τον κόπο να σκοτωθούν τόσοι άνθρωποι για να συλληφθεί ο Νοριέγκα;». Πρόεδρος Μπους: «Η κάθε ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη, αλλά άξιζε τον κόπο». 26. Αϊτή, 1987-94: Οι ΗΠΑ στήριξαν τη δικτατορία της οικογένειας Ντιβαλιέ επί 30 χρόνια. Η κυβέρνηση Κλίντον, όμως, έπρεπε να στηρίξει τη ρητορική της υπεράσπισης των δημοκρατικών ιδεωδών. Έτσι σχεδιάστηκε η επιχείρηση για την επιστροφή του φιλελεύθερου κληρικού Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ, ο οποίος είχε ανατραπεί με πραξικόπημα το 1991. Ο αμερικανικός στρατός αποβιβάστηκε σε μια καλά κινηματογραφημένη επιχείρηση από όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα. Η επιστροφή του Αριστίντ βέβαια «προκειμένου να διαπιστωθεί πόσο ασφαλές είναι αυτό», καθυστέρησε δύο χρόνια. 27. Ιράκ, 1990-σήμερα: Επί 40 μερόνυχτα βομβαρδίστηκε με 177.000 τόνους βομβών η πλέον αναπτυγμένη χώρα της Μέσης Ανατολής. Αλλά και το πιο ισχυρό στρατιωτικά αραβικό κράτος. Οι βόμβες έπεφταν αδιάκριτα στις πετρελαιοπηγές, τα χημικά εργοστάσια, την υποδομή, τους ανθρώπους, τους στρατιωτικούς στόχους, προκαλώντας μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην σύγχρονη ιστορία. Για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται πυρομαχικά απεμπλουτισμένου ουρανίου. Ισχύει αυστηρό οικονομικό εμπάργκο ενώ τα αμερικανικά και βρετανικά μαχητικά βομβαρδίζουν έως σήμερα, περιοδικά, κατά το δοκούν «στρατιωτικούς στόχους». Ο Σαντάμ Χουσεΐν, τον οποίο χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ για να πλήξουν το Ιράν, εξακολουθεί να είναι ηγέτης παρά τους αφορισμούς της Ουάσιγκτον. 28. Αφγανιστάν, 1979-92: Όλοι γνωρίζουμε για την απίστευτη καταπίεση των γυναικών που υφίστανται από τους φονταμενταλιστές ισλαμιστές. Καταπίεση που ξεκίνησε πολύ πριν οι Ταλιμπάν καταλάβουν την εξουσία. Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι στα τέλη της δεκαετίας του '70 και ένα μεγάλο μέρος της δεκαετίας του '80 στο Αφγανιστάν είχε αναλάβει μια κυβέρνηση που είχε βάλει στόχο να φέρει την ξεχασμένη αυτή χώρα στον εικοστό αιώνα, δίνοντας ίσα δικαιώματα στις γυναίκες; Τότε όμως οι ΗΠΑ άρχισαν να διοχετεύουν δισεκατομμύρια δολάρια για να ανατραπεί η κυβέρνηση εκείνη, που ήταν υπό την προστασία της Σοβιετικής Ένωσης. Λίγο πριν η CΙΑ είχε δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που προκάλεσαν την επέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης. Στο τέλος, όπως πάντα, οι ΗΠΑ νίκησαν. Τα σοβιετικά στρατεύματα αποσύρθηκαν αλλά οι γυναίκες, όπως και το υπόλοιπο Αφγανιστάν, έχασαν. Ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο οι νεκροί από τον πόλεμο δίχως τέλος. Τρία εκατομμύρια οι ανάπηροι. Πέντε εκατομμύρια οι πρόσφυγες. Ο μισός πληθυσμός δηλαδή. 29. Γιουγκοσλαβία 1993-2001: Αρχικά η αμερικανική θέση ήταν να μην υπάρξει επίσημη αναγνώριση κράτους της Βοσνίας αν δεν οριστικοποιηθούν τα εσωτερικά σύνορα των τριών εθνοτήτων (Σάιρους Βανς - Σαράγεβο 1992). Όταν όμως η Γερμανία αναγνώρισε τη Βοσνία, τότε οι ΗΠΑ τάχθηκαν με το μέρος της «αδύναμης» μουσουλμανικής πλειοψηφίας. Έτσι για πρώτη φορά αμερικανικά μαχητικά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο βομβαρδίζουν ευρωπαϊκό έδαφος: θέσεις των Σέρβων της Βοσνίας, ώστε να πεισθεί η σερβοβοσνιακή ηγεσία να αποδεχθεί την κατάπαυση του πυρός. Το 1999 τα αμερικανικά βομβαρδιστικά επικεφαλής της ΝΑΤΟϊκής αεροπορίας βομβαρδίζουν τη Γιουγκοσλαβία, για να την μεταφέρουν στην προβιομηχανική εποχή. «Ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί» είχαν χαρακτηριστεί, με τεράστιες «παράπλευρες απώλειες». |
