«Υπήρξαν εποχές όπου η ένοπλη επαναστατική δράση ήταν μια επιλογή για κοινωνική και πολιτική αλλαγή. Κάπου κάπου, κάποιες ομάδες εξακολουθούν να συνεχίζουν τον ένοπλο αγώνα. Ομως οι ευρύτεροι συσχετισμοί και τα νέα δεδομένα σήμερα δεν ευνοούν αυτού του είδους τον αγώνα. Πέραν όμως αυτών, η βίαιη-επαναστατική κατάληψη της εξουσίας δεν οδήγησε στα αναμενόμενα ποιοτικά και διαρκή αποτελέσματα. Φαίνεται πως ο χρόνος των κοινωνικών και πολιτιστικών αλλαγών είναι πολύ μακρύτερος, τρέχει δηλαδή με μικρότερη ταχύτητα απ’ ό,τι ο πολιτικός χρόνος, ή ακόμη ο “επαναστατικός” χρόνος. Γι’ αυτό τα θέματα των κοινωνικών και κυρίως των πολιτιστικών αλλαγών είναι πολύ πιο δύσκολα, απαιτούν χρόνο, μελέτη και δουλειά σε βάθος. Δεν αρκούν οι πολιτικές αλλαγές για να γίνει και να ριζώσει μια επανάσταση».

"Οι πράκτορες της CIA δεν παρακολουθούσαν υπόπτους για συμμετοχή στη 
17N, όπως αναφέρθηκε τότε στην επίσημη ανακοίνωση της Aμερικάνικης πρεσβείας, επειδή απλούστατα ήταν οι ίδιοι η 17N. 
Σε ό,τι αφορά τα καθ’ ημάς, είναι αξιοπαρατήρητο το γεγονός ότι το αντιχουντικό μένος “λαϊκών εκδικητών” της 17N, είναι προσανατολισμένο και εξαντλείται στα μέλη του κλιμακίου της CIA που δρούσε στην NA Eυρώπη υπό την αρχηγία του Tάσκα, πρεσβευτή των HΠA στην Aθήνα κατά την περίοδο της δικτατορίας. O κύκλος της εκκαθάρισης αυτού του δικτύου,  άνοιξε τον Δεκέμβριο του 1975 κατά την “πανηγυρική παγκόσμια πρώτη” του κλιμακίου της CIA που ονομάζεται 17N, με τη δολοφονία του Γουέλς, ο οποίος ανέλαβε σταθμάρχης της CIA μόλις ένα μήνα πριν από το θάνατό του και συνεπώς δεν είχε άμεση ευθύνη για τα εγκλήματα του στρατιωτικού καθεστώτος και έκλεισε με τη δολοφονία του ίδιου του Tόσκα σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Eλβετία.

“Προσωπικά πιστεύω ότι κλιμάκιο της CIA έχει εισδύσει στους κόλπους της
“17Ν”.  Βέβαια, δεν μου προξενεί καμιά εντύπωση το γεγονός ότι μπορεί να κατευθύνει ή να συμμετέχει σε δολοφονίες δικών της ανθρώπων. Αυτά είναι γνωστά από διεθνείς καταγραφές και βιβλία.  Ωστόσο, υπάρχουν και σοβαρά περιστατικά που συνηγορούν με τον ισχυρισμό μου.Το 1983, όταν δολοφονήθηκε ο Τσάντες, εντοπίσαμε μία συγγενή του που έκανε παρέα με τη σύζυγο του Χρήστου Κασίμη, του ανθρώπου που έβαλε τη βόμβα στις
εγκαταστάσεις της “AEG”. Θελήσαμε να την ανακρίνουμε, αλλά κάποιοι,
πιθανότερο οι αμερικανοί, την φυγάδευσαν από την Ελλάδα στις ΗΠΑ. Την εντοπίσαμε και πάλι στη Νέα Υόρκη και της τηλεφωνήσαμε. Μόλις κατάλαβε ποιοι είμαστε, μας έκλεισε το τηλέφωνο και έκτοτε εξαφανίστηκε και από εκεί!”
 

"Η 17 Νοέμβρη εντάσσεται στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Όταν δολοφονήθηκε ο Γουέλς, οι περισσότεροι σκεφτήκαμε ότι πρόκειται για μια ενέργεια από κάποιο παρακλάδι της CIA. Στην πορεία όμως διαπίστωσα, κυρίως από τη μελέτη των κειμένων της “17 Νοέμβρ稔, πως πρόκειται μάλλον για μια αριστερίστικη ομάδα στα πρότυπα αντίστοιχων του εξωτερικού. Προσωπικά μάλιστα πιστεύω πως το επίσημο αμερικανικό κράτος ούτε έχει διαβρώσει, αλλά και ούτε διαθέτει στοιχεία για την οργάνωση αυτή. Αν κάνω λάθος κι αν οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ διαθέτουν ενοχοποιητικά στοιχεία για οποιονδήποτε έλληνα, ας βρουν τον ανδρισμό να βγουν και να τα πουν”. 
 “Βάζω το χέρι μου στο Ευαγγέλιο πως κανένας από τους πολλούς συναγωνιστές του ΠΑΚ δεν θα έκανε τρομοκρατικές ενέργειες”. 

"Υπάρχει ιδεολογική συνάφεια του ΠΑΚ με τη “17 Νοέμβρη”. Ποιος και για ποιο σκοπό εμπόδισε την παρ΄ολίγον σύλληψη των τρομοκρατών στην περιβόητη υπόθεσης της Λουίζας Ριανκούρ; Το ΠΑΚ ήταν ο χώρος με ακραίες απόψεις την περίοδο της Χούντας.  Και είναι γνωστό πως μία ομάδα οπαδών του εκπαιδεύτηκε σε στρατόπεδα Παλαιστινίων. Είναι πιθανόν λοιπόν κάποιοι από τους ασυγκράτητους επαναστάτες του να μην προσχώρησαν στο ΠΑΣΟΚ, αλλά να ένιωσαν απογοητευμένοι και προδομένοι και να στράφηκαν προς την τρομοκρατία”.